เราไม่รู้ว่าเราผิดรึป่าวที่เราไม่ยอมคบกับเขาจนทำให้เราเองดูเป็นคนแย่ในสายตาคนอื่น
เรามีคนคุยเป็นรุ่นพี่อยู่คนนึงก่อนคุยกันเราบอกกับพี่ไปก่อนแล้วว่ารายังไม่อยากจะคบใครตอนนี้ถ้าไม่คุยต่อเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่พี่เขาเลือกที่จะคุยกับเราต่อ
พอเวลาผ่านไป เราเริ่มรู้สึกอยากกลับมาอยู่ในที่ของเราเหมือนเดิม เราเลยอยากจะเลิกคุยแต่พอเราขอเลิกคุยไปพี่เขากลับไม่ยอม เรียกร้องความสนใจแกล้งว่าตัวเองป่วยเราเห็นแบบเราสงสารเราเลยยอมคุยต่อ แต่ใจคือหมดความรู้สึกไปทุกอย่างแล้ว แต่พอถึงวันนึงเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้วเพราะยิ่งอยู่แบบนี้เรายิ่งอึดอัด เราจึงทำตัวย็นชาเพื่อจะให้พี่เขาออกไปจากชีวิตเราเองแต่ทุกอย่างเหมือนจะไม่เป็นตามที่เราคิดไว้เพราะพี่เขาไม่ยอมไป แต่กลับเอาเราไปนินทาให้คนอื่นฟังคือเราผิดหรอว่ะเพียงแค่เราอยากกลับมาอยู่ในที่ของเรา เรารู้สึกว่าเราคุยกับพี่เขาแล้วมันแค่ม่มีความสุขเหมือนเดิม เราไม่ได้มีใครใหม่แต่มันเป็นอาการที่แบบว่าเราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร แต่เราเชื่อว่าใครที่มีคนคุยต้องเคยเป็นทุกคน แต่เขากลับเอาเราไปพูดให้คนอื่นฟัง
โดนนินทา
เรามีคนคุยเป็นรุ่นพี่อยู่คนนึงก่อนคุยกันเราบอกกับพี่ไปก่อนแล้วว่ารายังไม่อยากจะคบใครตอนนี้ถ้าไม่คุยต่อเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่พี่เขาเลือกที่จะคุยกับเราต่อ
พอเวลาผ่านไป เราเริ่มรู้สึกอยากกลับมาอยู่ในที่ของเราเหมือนเดิม เราเลยอยากจะเลิกคุยแต่พอเราขอเลิกคุยไปพี่เขากลับไม่ยอม เรียกร้องความสนใจแกล้งว่าตัวเองป่วยเราเห็นแบบเราสงสารเราเลยยอมคุยต่อ แต่ใจคือหมดความรู้สึกไปทุกอย่างแล้ว แต่พอถึงวันนึงเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้วเพราะยิ่งอยู่แบบนี้เรายิ่งอึดอัด เราจึงทำตัวย็นชาเพื่อจะให้พี่เขาออกไปจากชีวิตเราเองแต่ทุกอย่างเหมือนจะไม่เป็นตามที่เราคิดไว้เพราะพี่เขาไม่ยอมไป แต่กลับเอาเราไปนินทาให้คนอื่นฟังคือเราผิดหรอว่ะเพียงแค่เราอยากกลับมาอยู่ในที่ของเรา เรารู้สึกว่าเราคุยกับพี่เขาแล้วมันแค่ม่มีความสุขเหมือนเดิม เราไม่ได้มีใครใหม่แต่มันเป็นอาการที่แบบว่าเราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร แต่เราเชื่อว่าใครที่มีคนคุยต้องเคยเป็นทุกคน แต่เขากลับเอาเราไปพูดให้คนอื่นฟัง